Aldus een jongetje van 11. Best een goeie vraag. Een beetje context misschien: hij deed deze uitspraak tijdens een gesprek op school. Dit schooljaar was supergoed verlopen, in tegenstelling tot vorig jaar. En dit was volgens hem de reden.
Beetje hetzelfde hoorden we een paar weken geleden op een MBO waar we lessen geven. “We hebben duidelijkheid nodig; weten waar we aan toe zijn. En meer interactie. Het is ook wel fijn als we energieke docenten voor onze neus hebben die er een beetje zin in hebben.”
Voor ik met H3Lab startte, gaf ik onder ander veel trainingen over gesprekken. ‘Luisteren’ was altijd al een rode draad. In trainingen voor buschauffeurs die graag minder agressie in de bus wilden. In trainingen voor leidinggevenden die graag met gemotiveerde mensen wilden werken. In sales-trainingen waarin er iets verkocht moest worden. In trainingen in de zorg, waar het telkens ging over tijdsdruk en ‘luisteren naar de cliënt’ als eerste geschrapt werd.
Later in mijn leven leerde ik dat luisteren naar de ander inderdaad goed is om te doen (en supermoeilijk soms, kun je nog zoveel trainingen geven…). Maar dat luisteren naar jezelf misschien nog wel belangrijker is. Wat vertelt dat stemmetje achter in je hoofd? Wat vertelt je lijf?
Om te kunnen luisteren, is tijd nodig. En tijd is iets waar het ons vaak aan ontbreekt. Ik kom op veel scholen. Iedereen zit tot aan zijn nek in het werk en rent van les naar les en van werkgroep naar werkgroep. En ondertussen willen we dat leerlingen naar ons luisteren. Alsof het iets is wat je af kunt dwingen. Mijn dochter (ze zit op een school waar ze werken volgens de 7 gewoonten van Covey) zegt altijd “eerst begrijpen, dan begrepen worden”.
Moraal van dit verhaal: ik hoop dat we met zijn allen komend schooljaar vaker naar elkaar en naar de leerlingen gaan luisteren. En ik gun het iedereen die nu op zijn tandvlees de laatste dagen/weken tot de zomervakantie door ploetert, dat je in de vakantie TIJD neemt om naar jezelf te luisteren.