Op naar haar eerste eindexamen; Nederlands. Met een doorzichtig plastic zakje (een etui mag niet meer tegenwoordig) met 10 pennen, markeerstiften, labello, een nietmachine (geen idee waarom precies, iets met velletjes papier die anders door de war raken) en oordopjes.
Ze heeft keihard gewerkt. Met planningen waar je ‘u’ tegen zegt, oefenexamens tot 10 jaar terug. Dagen zat ze op haar kamer. Ze heeft zelfs haar werk voor 4 weken lang afgezegd. En dat mag echt in de krant!
Alles om van die ‘stomme school’ af te zijn. Die school waar ze zo vol goede moed begon, waar de lessen tijdens lockdowns elk greintje motivatie deden verdwijnen als sneeuw voor de zon. Een niveau lager, een ander vakkenpakket, van een leien dak ging het niet.
Ze lunchte net nog even hier en vertelde dat ze misschien toch minister van Onderwijs wil worden. Ze las het bericht over de inspectie die nu opeens Nederlands nog belangrijker wil maken. Ze vindt het onzin. Ze wil de eindexamens afschaffen. Om te beginnen. “Wat moeten we met al die kenmerkende aspecten van Geschiedenis? Net of ik dat ooit nog ga gebruiken?”
Een tijd geleden vroeg ze zich al hardop af wat het nut van die examens eigenlijk is. “Je moet in een zaaltje in 3 uur tijd laten zien wat je kan. Terwijl ze je al 6 jaar zien op school. En al die toetsen die je daarvoor hebt gemaakt, tellen maar een klein beetje mee. Het is niet eerlijk!”
Dit is een klein inkijkje in hoe het hier thuis gaat. Ik gok dat ik niet de enige ben met een mopperende, klagende examenkandidaat. Waarom doen we die gasten dit aan? Dat achterlijke hoepeltje? Het is toch gewoon niet meer van deze tijd?
School zou moeten opleiden voor het leven. School zou een fijne plek moeten zijn waar jonge mensen zich kunnen ontwikkelen. Waar ze kunnen uitgroeien tot weldenkende, kritische, empathische mensen. Niet tot getemde pubers die door hoepels moeten springen.
Het leven is geen hoepel. Het leven is niet te vatten in de stelling van Pythagoras. En ook niet in kenmerkende aspecten van de Gouden Eeuw. Het helpt ook niet als je de Duitse naamvallen foutloos kun opzeggen. Kunnen we jonge mensen alsjeblieft op een andere manier voorbereiden op alles wat ze te wachten staat?